Sam autor we wtępie pisze tak:
“Prowadząc człowieka przez jego ziemskie życie do wieczności w swoich ramionach, Bóg stosuje różne strategie i metody wychowawcze. Chciałbym w tej książce zagłębić się tylko w jedną z nich: zatrzymaanie. Jest to doświadczenie, którego każdy z nas w jakiś sposób w życiu już dotknął, a przynajmniej o nim słyszał.”
I dalej, w drugiej części:
“Chciałbym poruszyć w tej książce temmat skłonności, które pojawiają się w każdym człowieku w kontekście jego relacji z Bogiem, drugim człowiekiem i sobą samym. Mam na myśli budzącą się w każdym z nas tendencję do poruszania sie po łuku – życia nieświętą skłonnością, która powoli i niepostrzeżenie, ale nieuchronnie oddala nas od jedynego i ostatecznego celu naszego istnienia: wieczności w ramionach Pana.”
Kiedy czujemy, że weszliśmy w obwinianie siebie, obwinianie innych lub lęk, że jesteśmy opętani przez diabła – wtedy szczególnie potrzebujemy dialogu z Bogiem w modlitwie.
Jezus rozmowę o skrajnie trudnych sprawach przeprowadza w tak delikatnym tonie, że nie niszczy człowieka, ale wydobywa go z grzechu i buduje.
Gniew Boga jest cudowny i uwalniający, gdyż jest oznaką Jego potężnego zaangażowania i energii włożonej w obronę przed tym, co nas niszczy i zabija.