W kolejnych rozdziałach autor prezentuje praktyczne i inspirujące nauczanie o tym, jak pozostawać otwartym na Ducha. Dla mnie szczególnie cenny wydaje się jego nacisk na to, że nie wystarczy nam być chrześcijanami „napełnionymi Duchem”, ale musimy włożyć wysiłek w to, by być zawsze uczniami „prowadzonymi przez Ducha”, podejmującymi decyzje, które będą prawdziwym wyrazem naszego „poświęcenia” i „uświęcenia” przez Ducha Bożego.

Tego rodzaju zaangażowanie będzie w sobie zawierać udział w Krzyżu Chrystusa, czyli codzienne umieranie samemu sobie, jednak nie uczyni nas smutnymi czy nieszczęśliwymi, lecz pozwoli znaleźć spełnienie i stanie się nieustannym doświadczeniem radości Pana, który sam jest naszą siłą.    Ivan Kardynał Dias (Arcybiskup Bombaju)