Opis

Fabularyzowany dokument przedstawia najważniejsze wydarzenia z życia świętego, nie omija też spraw trudnych. Obszerny fragment poświęcony został sprawie aresztowania Kalasancjusza przez Inkwizycję i intryg, które doprowadziły do czasowej likwidacji zakonu w 1646 roku.
Na ulicach Rzymu, odkrywając najlepszy sposób służenia Bogu, Kalasancjusz dostrzegł dziecko. Inni zapewne też je widzieli, ale dla niego dziecko, zwłaszcza to zaniedbane, materialnie i duchowo, było kimś szczególnym, komu należało poświęcić swój czas i siły, swoje życie. Kalasancjuszowi nie chodziło tylko o chwilowe pochylenie się nad biednym dzieckiem poprzez jakiś gest miłosierdzia, jak to czynili jemu współcześni. Kalasancjusz, dostrzegając biedę, nie chciał tylko naprawiać jej skutków. Chciał czegoś o wiele więcej dotrzeć do przyczyn takiego stanu rzeczy i je usunąć, a sposobem, by tego dokonać, miała być szkoła, dbająca o wszechstronny rozwój dziecka, zarówno intelektualny, jak i duchowy. Dzięki zdobytej wiedzy i przekazywanym wartościom dziecko miało odkryć własną wartość, własną godność, dzięki szkole miało zdobyć umiejętności, które pozwalałyby mu wyrwać się z zamkniętego kręgu biedy i zepchnięcia na margines społeczeństwa. Kalasancjusz tworzył zupełnie nową jakość. Jego szkoła, otwarta dla biednych, szkoła bezpłatna, była postrzegana jako coś rewolucyjnego