Opis

Jej autor, kardynał Lon Joseph Suenens (1904-1996) był niespożytym propagatorem Odnowy Charyzmatycznej w Kościele. Warto wspomnieć, że to on był rzecznikiem tekstu o charyzmatach, który został umieszczony w soborowej konstytucji Lumen Gentium (nr 12) i niejako utorował Odnowie drogę eklezjalną.
Jako wybitny teolog i gorliwy duszpasterz nie pozostawał jednak bezkrytyczny wobec różnych nowych zjawisk pojawiających się niekiedy w środowiskach charyzmatycznych w Kościele i poza nim. Będąc arcybiskupem Brukseli-Malines niemal od początków Odnowy zatroszczył się o to, by dynamicznie powstające nowe wspólnoty rozwijały się w zgodzie z nauczaniem Kościoła i by rodząca się w nich nowa obyczajowość modlitewna i duchowa szybko znalazła pogłębioną interpretację teologiczną. Ważne było dla niego stworzenie precyzyjnych wytycznych duszpasterskich, które z jednej strony nie gasiłyby Ducha, a drugiej, by prowadziły do doświadczania wszystkiego i zachowywania tego, co dobre (por. Lumen Gentium, nr 12).
W tym celu w maju 1974 roku zaprosił on do współpracy międzynarodowe grono wybitnych teologów i liderów Odnowy, i zredagował I Dokument z Malines. Kolejne prace, pisane w większości już przez samego kardynała Suenensa, powstawały sukcesywnie w następnych latach. Pięć z nich zostało przetłumaczonych na język polski i wydanych w 1998. Niniejsze tłumaczenie stanowi VI i ostatni Dokument z Malines, powstały w 1986 roku.