Jak czytamy w książce:
Do całej naszej wiedzy, do systemu przyjętych wartości, ostatecznie też i do wiary, dochodzimy w procesie wychowania w dialogu ze światem ludzi dorosłych. To rozmowa, to dialog w najszerszym znaczeniu tego słowa, jest tym środkiem, dzięki któremu rozwija się nasze człowieczeństwo. W oddziaływaniu wychowawczym dialog, rozmowa, jest istotnym czynnikiem. I chodzi tu nie tylko o samą wiedzę przekazywaną w dialogu, ale i o to, że w dialogu dziecko doświadcza akceptacji ze strony rodziców, doświadcza tego, że rzeczywiście liczy się ono i w ich oczach, i w ich życiu. Gdy jakaś dziedzina życia ludzkiego nie stanowi przedmiotu rozmowy, dialogu, to nie jest w niej możliwe dojście do pełni człowieczeństwa, gdyż dziedzina ta nie może wejść w całość życia osobowego człowieka.
Problemy związane z odrębnością płciową, z seksualnością człowieka, z początkiem życia ludzkiego stanowią często temat tabu, a rodzicom próbującym go podejmować w rozmowie sprawiają trudność. Dlatego też, aby nie zabrakło żadnej dziedziny życia, która jest wyłączona z dialogu, powstała ta książka. O. Karol nie tylko wyjaśnia rolę rozmowy na “te” tematy z dziećmi, ale także pomaga w formułowaniu odpowiedzi na pojawiające z ich strony pytania, dotyczące tej ważnej sfery życia człowieka.
A w odpowiedzi na tytułowe pytanie budowa ciała zostaje wyjaśniona rzeczywistością rodzicielstwa, co jest warunkiem prawidłowego rozwoju psychoseksualnego i dojrzałości psychoseksualnej. Jeżeli mężczyzna nie przeżywa siebie jako możliwego ojca, a kobiety jako możliwej matki, to nie można o nich powiedzieć, że są to ludzie psychoseksualnie dorośli, dojrzali.